Magische momenten
“Ik heb het nog nooit gedaan…dus ik denk dat ik het wel kan!”
Ik ben een mazzelaar. In mijn vak heb ik het geluk om vaak magische momenten mee te maken met mensen in combinatie met paarden en andersom.
Juist in deze lastige tijd waarin het soms zo moeilijk is om de mooie en goede dingen in het leven te zien, waar door het thuiswerken de druk hoog is en het soms zelfs spannend is of je je baan kan/mag houden, waar je op sommige dagen niet meer ziet dan je beeldscherm…juist dan zijn “Magische momenten” zo belangrijk en fijn!
Maar ja, als je niemand verteld over deze momenten…dan weet ook niemand dat ze bestaan en dat ze echt gebeuren!
Daarom heb ik besloten om met regelmaat een blog te schrijven onder de titel: Magische momenten.
Ik neem jullie mee in het verhaal van Liese.
Liese heeft een prachtig verjaardagscadeau gekregen van haar vader. Een coachsessie met de paarden op onze “Magische plek in de Lingewaard”. Op ons terrein heerst een fijne vipe, het is mooi, rustig, wijds en prettig. Geen fancy gebeuren hoor, onze coachplek is een 20 jaar oude opgepimpte caravan…maar wel een gezellige! Liese heeft vroeger als klein meisje wel paardgereden maar is daar uiteindelijk mee gestopt. Ze heeft eigenlijk geen specifieke coachvraag en ze wil vooral ervaren hoe dat nou eigenlijk is…dat coachen met behulp van paarden.
Zo gezegd zo gedaan. Liese komt de auto uit en het eerste wat ze zegt is…wow…wat een plek…hier wordt je vanzelf rustig. Tja, en dan moeten we nog beginnen.
Eerst een kop thee en een korte introductie en dan kennismaken met de paarden…die stonden al bij het raam van de caravan te wachten. Ze mag kiezen, Sandor of Paddy. Sandor is een kruising tussen een Haflinger en een Belgisch trekpaard en Paddy is een imposante Tinker (een zigeunerpaard). Sandor biedt zich aan dus is kiezen eigenlijk niet meer nodig. We doen een oefening in de bak. Ogenschijnlijk gebeurt er niet zoveel maar dan wordt het magisch! Haar gevoel wordt gespiegeld door Sandor en dat was niet mis…ze gingen alle kanten op behalve de kant die Liese op wilde en dat gaf ik terug. En daar was het breekpunt. “Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben en als ik eerlijk ben is dat al jaren zo, ik ben mezelf kwijt, pfffff. De tranen stromen over haar wangen en op dat moment haakt Sandor aan en ze lopen…en lopen…en lopen, samen en in verbinding. Er loopt een ander mens…Magisch!
Ik krijg 2 dagen later een appje. “Ik heb zoveel meegenomen uit de sessie, meer dan ik ooit had durven bedenken. Vooral weer de verbinding met mijzelf in ontspanning en nog veel meer, te veel om op te schrijven, ook het paardenmeisje van vroeger (zoals jij dat zo mooi zei) heb ik weer gevoeld. Heerlijk!
Binnenkort komt ze terug, ze wil nog een uurtje lekker aan zichzelf besteden, kijken of ze al steviger in haar schoenen staat en ziet dit echt als een cadeau, samen met de paarden. Ik ben benieuwd wie zich dan aanbiedt, Sandor of Paddy?
“Ik heb het nog nooit gedaan…dus ik denk dat ik het wel kan!”
Mijn eerste blog van een reeks schrijven, ik heb het gedaan…ik wist niet dat ik het kon!
Liefs, Els
p.s. De naam Liese is niet haar echte naam en de foto’s zijn niet Liese
